پیپ و تنباکو

روش درست کشیدن پیپ

      پیپ را مثل قلیان نکشیداگر به شدت کام بگیرید توتون با حرارت بالا میسوزد و طعم بدی میگیرد، علاوه بر آن پیپ هم در دست شما داغ میشود و عمر آن کم میشود.

دود پیپ را به داخل ریه ندهید

اینکا ر باعث آسیب زدن به ریه های شما میشود و برای سلامتی شما بسیار مضر است، اگر میخواهید دود پیپ را به داخل ریه فرو بدهید همان سیگار بکشید سنگینتر است، هیچ پیپ کشی این کار را نمیکند، همه با دیدن این رفتار متوجه میشوند که شما یک سیگاری هستید نه پیپ کش..نیکوتین از مخاط دهان جذب میشود و به فرو دادن دود به ریه نیازی نیست.علاوه بر آن دیسیپلین پیپ کشیدن ایجاب میکند دود آن را مدت کوتاهی پس از ورود به دهان به آرامی و مودبانه بیرون دهید.

بسیار آرام کام بگیرید

طوری کام بگیرد که انگار یک فنجان قهوه داغ دارید مینوشید، فاصله کام گرفتن ها نیز باید طور باشد که پیپ همواره نزدیک به خاموش شدن باشد،هنر پیپ کش های حرفه ای در این است که فقط زمانی کام میگیرند که اگر نگیرند پیپ خاموش شود.

هنگام پیپ کشیدن لبهای خود را جمع نکنید

این کار اصلا منظره خوبی ندارد،سعی کنید دنباله پیپ را در بین دندانهای خود بگیرید که از ایجاد منظره های نامطلوب جلوگیری کنید.

تمیز کردن پیپ

برس های پنبه ای مخصوصی برای تمیز کردن داخل مجاری هوایی پیپ وجود دارد که میتوانید از فروشگاههای معتبر تهیه کنید.داخل کاسه پیپ را نتراشید مگر اینکه قطر لایه کربنی از 1.5 میلیمتر بیشتر شده باشد، در این حالت به دقت قطر آن را به طور یکنواخت کم کنید تا به نزدیک 1 میلیمتر برسد.لایه کربنی کمتر از 1 میلیمتر توانایی محافظت از پیپ شما در مقابل حرارت زیاد را ندارد واگر طوری پیپ را بکشید که داغ شود ممکن است آسیب ببیند.علاوه بر آن لایه کربنی نازک توانایی جذب کمی دارد و دود توتون موادی را به همراه خود می آورد که ایجاد سوزش بر روی زبان میکنند.

روش پر کردن و روشن کردن پیپ

طریقه پرکردن پیپ

برای اطمینان از خوب سوختن، پیپ باید به طور مناسب پرشود. متاسفانه ، یادگیری برای انجام این کار زمان و تمرین میخواهد. در واقع ، هنر پرکردن پیپ مشکل ترین قسمت کشیدن پیپ است  و این می تواند برای مبتدی خیلی خسته کننده باشد. رایج ترین روش جهت پرکردن پیپ روش "سه لایه" است. هدف این است که در نهایت یک کاسه داشته باشیم که به طور یکنواخت از بالا به پایین پر شده است ،در این روش توتون توسط هر یک از لایه ها به تدریج متراکم تر می شود.تنباکو را در کاسه بریزید تا زمانی که لبریز شود، سپس خیلی به آرامی آن را فشار دهید تا زمانی که کاسه نیمه پر شود. پیپ را پر کنید و دوباره فشاردهید تا به دو سوم آن برسد. در نهایت ،آن را لبریز کنیدو نسبتا محکم بفشارید تا کمی پایینتر از لبه کاسه برسد. در این مرحله توتون باید در اثر فشار کمی فنری احساس شود.

پس از پر شدن مقاومت جریان هوا در پیپ باید طوری باشد که حس کنید دارید با نی نوشابه میمکید.

طریقه روشن کردن پیپ

پس از پر کردن شعله را روی تنباکو بگیرید و کام بگیرید ، در هنگام این کار تا 2 بشمارید(بیش از 2 ثانیه شعله را روی تنباکو نگه ندارید). سپس با ابزار ته صاف به آرامی روی توتون ذغال شده را صاف کنید. بعداز اینکه سطح توتون سیاه شد پیپ آماده روشن شدن است، آتش را روی کاسه بگیرید و هنگامی که کام میگیرید شعله را روی محیط داخلی پیپ به سرعت بگردانید تا یک حلقه روی توتون شروع به سوختن کند، دو سه کام پشت سر هم بگیرید و سپس تکیه داده از پیپ خود لذت ببرید.

آب بندی کردن پیپ

وقتی یک پیپ نو می خرید داخل آن کاملا تمیز و عاری از کربن است، قبل از اینکه به طور کامل بتوانید از پیپ خود لذت ببرید به یک لایه یکنواخت کربن به قطر تقریبی 1 میلیمتر نیاز دارید زیرا:

1- کربن روی دیواره ها در نقش عایق حرارتی چوب را از آتش محافظت میکند و نبودن آن چوب را نسبت به حرارت بالا آسیب پذیر می کند.

2- کربن روی دیواره ها بعضی مواد نامطلوب حاصل از سوخت توتون را جذب میکند و از دود جدا میکند.

3- کربن روی دیواره ها حرارت را درون پیپ نگه میدارد و از سرد شدن و خاموش شدن توتون جلوگیری میکند.

چطور این لایه را ایجاد کنیم؟

چهار تا پنج بار اول پیپ را تا یک چهارم ظرفیت آن پر کنید و کامل بکشید، مراقب باشید که داغ نشود چرا که در این مرحله به دلیل نداشتن کربن نسبت به حرارت آسیب پذیر است، لذا به آرامی آن را بکشید.سپس چهار تا پنج بار پیپ را تا نیمه پر کرده به آرامی و کامل بکشید، بعد از آن نیز چندین با پیپ را کامل پر کنید و بکشید.

پس از تمام شدن توتون در هر دفعه بگذارید پیپ سرد شود سپس به دقت و بدون لمس دیواره ها توتون سوخته را خالی کنید، اگر توتونی به دیواره چسبیده بود آن را رها کنید زیرا تلاش زیاد برای تخلیه پیپ و تماس با دیواره ها کربنی که ایجاد کرده اید را جدا می کند.

روش های سریعتری نیز برای ایجاد کربن وجود دارند، یک روش آن است که تا دو سه بار اول محلولی 50 درصدی از آب و عسل را با انگشت به صورت لایه نازکی به دیواره های پیپ بمالید و بگذارید خشک شود، سپس آن را پر کنید و بکشید.

بعضی از سازنده ها یک لایه کربن نازک داخل پیپ ایجاد میکنند که کار آب بندی را سریعتر میکند، دقت کنید که این لایه بسیار نازک است و فقط برای تسریع آب بندی میباشد و قطر آن برای محافظت از پیپ در برابر حرارت زیاد کافی نیست.

انتخاب تنباکوی مناسب برای پیپ

دو نوع کلی تنباکو برای پیپ موجود است:

تنباکوی عطری

مثل چای های عطری به این نوع تنباکو ها موادی افزوده میشود که آنها را خوشبو و خوش طعم کند، در صورتیکه مواد افزودنی طبیعی باشند استفاده از این نوع تنباکو ها مانعی ندارد اما متاسفانه برخی کمپانی های سودجو که توتون تولیدی خود را برای صادرات به کشور های جهان سوم میسازند از اسانسهای شیمیایی برای طعم دادن به توتون و از افزودنیهای بسیار خطرناک برای بهتر سوختن توتون استفاده میکنند.

تنباکو های عطری طبیعی بویی ملایم دارند و بیشتر طعم ها و بوهای طبیعی مانند عسل،پرتقال،وانیل و غیره در آنها هست و پس از سوختن شیره کمتری تولید میکنند .

نمونه هایی از تنباکو های عطری طبیعی :

Mac baren(original,burley london blend,aromatic,cherry)

Peterson(luxury,university Flake,de lux mixture,sweet)

Erinmore(mixture)

Von Eicken(Springwater)

تنباکوی سنتی(بدون عطر)

این تنباکو ها مواد افزودنی بسیار کمتری دارند و معمولا بوی آنها برای اطرافیان چندان خوشایند نیست، اما به دلیل نبودن مواد افزودنی برای مطلوب بودن طعم آنها از تنباکوی مرغوب استفاده میشود.

کسانی که سالهاست پیپ میکشند فقط از این نوع تنباکو استفاده میکنند و طعم طبیعی تنباکو را به طعم های مصنوعی مواد افزودنی ترجیح میدهند.

نمونه هایی از انواع مرغوب این تنباکو ها به شرح زیر است:

Peterson(Old Dublin,Irish Flake)

Prince Albert(Prince Albert)

Planta(Image Latakia,Image burley,Image Virginia)

Dunhill(London Mixtue,Nightcap,my mixture 965)

Borkum riff(Classic pure tobacco)

انتخاب پیپ مناسب

مواد
چوب brair مورد استفاده برای پیپ از کشورهای منطقه مدیترانه ای از جمله اسپانیا ، فرانسه ، الجزایر ، مراکش ، تونس ، ایتالیا ، یوگسلاوی ، آلبانی ، یونان می آید. در میان آنها برخی کشورها و جزایر به داشتن ریشه های با کیفیت بالا شهرت دارند (مانند ایتالیا ، ساردنی ، یونان ، الجزایر) در حالی که کشورهای دیگر (و اسپانیا و فرانسه به عنوان مثال) به تولید قطعات با کیفیت کمتر شناخته شده اند. نظر شخصی من این است که یک تکه از briar درجه یک باید یک پیپ درجه یک بسازد ،اهمیتی ندارد که از کدام کشور می آید.

سن

عموما به رسمیت شناخته شده است که یک پیپ برتر باید از چوبی ساخته شده باید که حداقل پنجاه ساله است. تنها با بالا رفتن سن چوب است که ریشه briar به اندازه کافی فشرده می شود ، و به اندازه کافی  در برابر حرارت و مایعات تولید شده از سوختن توتون مقاوم می شود. لذا چوب قدیمی تر در طول زمان استفاده مایعات کمتری به خود جذب میکند و در برابر حرارت مقاوم تر است که باعث میشود با استفاده درست دهه ها عمر کند.
معمولا انتخاب یک پیپ خوب توسط معاینه ساده بصری ساله مشکل نمی باشد.سن چوب با فشردگی رده هایی که روی آن است نسبت مستقیم دارد. شد هر چه الگوی تنگ تری روی چوب ببینیم نشانه مسن تر بودن آن است.

ساخت

پیپ هایی که داراهی دیواره های ضخیم تر هستند دیرتر داغ میشوند، همچنین مسیر انتقال هوا از کاسه پیپ به دسته آن باید کاملا نزدیک به کف کاسه باشد.

فرم های مختلف پیپ ارتباطی با کیفیت آن ندارند و انتخاب پیپ صاف یا خمیده بستگی به سلیقه فرد دارد.باید دقت کنید که هیچ ترکی در پیپ موجود نباشد و هوا نیز به خوبی در آن جریان پیدا کند.

پیپ را از چه میسازند

1- از چوبی به نام briar:

تنها چوبی است که توانایی تحمل دمای زیاد را دارد و به آسانی تراشیده میشود و از پیپ های ازان قیمت گرفته تا پیپ های دستساز 2000 دلاری را از این چوب میسازند.

از هر نوع چوب دیگری که پیپ بسازند در طول زمان کمی چوب از داخل پیپ خواهد سوخت، اما نگران نباشید حتی پیپ های ارزان قیمت را نیز از همین چوب میسازند.

2- از نوعی رسوب که درته دریا تشکیل میشود به نام meerschaum :

این ماده سفید رنگ توانایی جذب بازمانده های سوخت تنباکو را دارد و در برابر حرارت مقاوم بوده به آسانی تراشیده میشود.پیپ های ساخته شده از این ماده بیشتر آثار هنری هستند تا پیپ.

3- سفال:

در زمان قدیم در انگلستان از پیپ های سفالی استفاده میکردند که دسته های بلند داشت.

4- مواد دیگر:

از بعضی مواد دیگر نیز پیپ ساخته میشود اما استفاده عمومی ندارند.

شایعات و واقعیت ها در مورد پیپ در ایران

شایعه : پیپ های ساخت چوب بلوط از پیپ های دیگر بهترند

واقعیت: بهترین پیپ ها از چوب briar ساخته میشود و اگر از چوب بلوط پیپ بسازند دو روزه از داخل ذغال خواهد شد، پس به تبلیغات فروشنده هایی که از این جملات برای بازار گرمی استفاده میکنند توجه نکنید.

شایعه: اگر درست پیپ بکشیم خاموش نمی شود.

واقعیت: روش درست کشیدن پیپ ایجاب میکند که کمترین حرارت ممکن را ایجاد کنید، یعنی طوری بکشید که همیشه در مرز خاموش شدن باشد، که گاهی نیز خاموش خواهد شد.

شایعه: داخل پیپ نباید کربن بگیرد و هر دفعه باید داخل آن را بعد از کشیدن تراشید.

واقعیت: اگر داخل پیپ کربن نداشته باشد :

1- به زودی خواهد سوخت چون کربن روی دیواره ها در نقش عایق حرارتی چوب را از آتش محافظت میکند.

2- دود آن کیفیت پایینتری دارد چون کربن در اثر حرارت مقداری از مواد غیر لازم را جذب میکند.

3- بیشتر خاموش میشود زیرا حرارت به جای اینکه درون پیپ بماند به دلیل نبودن لایه کربن به چوب نشت میکند.

حتما متوجه شده اید که پیپ های نو بیشتر خاموش میشوند و دود آنها کمی تند است و گاهی زبان را میسوزاند، این به دلیل نبودن لایه کربنی است.مقدار ایده آل این لایه 1.5 میلیمتر است که اگر قطر آن زیاد شود احتمال ترک خوردن پیپ وجود دارد.

شایعه: گذاشتن شست بر روی دهانه پیپ باعث میشود توتون بهتر بسوزد.

واقعیت: در علوم تجربی سوم دبستان هم آمده که کمبود اکسیژن باعث خاموش شدن آتش میشود،لذا وقتی شما شست خود را بر دهانه پیپ بگذارید توتون در حال سوختن اکسیژن کمتری در اختیار دارد و اصطلاحا خفه میشود ، بعضی نیز هنگام گذاشتن شست بر روی دهانه پیپ تند تند از پیپ کام میگیرند و فکر میکنند افزایش دود در اثر گذاشتن شست بر روی دهانه پیپ است و فراموش میکنند که به علت کام گرفتن های سریع میباشد

پس چرا در بعضی فیلم ها دیده میشود که شست را روی پیپ میگذارند؟

وزیدن باد باعث داغ شدن آتش توتون در حال سوختن میشون و طعم آنرا خراب کرده پیپ را داغ میکند، همچنین ممکن است خاکستر های نرم سطح توتون را به پرواز درآورد، شست را در هنگام وزش بادو حتی گاهی نسیم بر روی دهانه پیپ نزدیک میکنند تا جلو بروز این مشکل را بگیرند.بعضی از پیپ ها برای جلوگیری از این مشکل در فلزی دارند که چند سوراخ روی آن تعبیه شده.:

شایعه: توتون پیپ هرچه مرطوب تر باشد بهتر است.

واقعیت: توتون را بین دو انگشت خود بگیرید و فشار دهید ، سپس رها کنید ، اگر خرد شد زیادی خشک است و اگر دیر به حالت اول برگشت زیادی مرطوب است، توتون مرطوب داغتر میسوزد لذا به پیپ آسیب زده و همچنین بعد از کمی کشیدن در پیپ ایجاد شیره سیاه رنگی میکند.

شایعه : موقع پر کردن باید توتون را حسابی داخل پیپ فشار داد.

واقعیت: باید طوری پیپ را پر کنید که توتون در دهانه پیپ کمی حالت فنری داشته باشد.اگر خیلی فشرده باشد زیاد خاموش میشود و اگر خیلی شل پر کنید داغ میسوزد و به پیپ آسیب زده طعم بدی نیز ایجاد میکند.

شایعه: برای مرطوب نگه داشتن توتون یک تکه سیب یا سیب زمینی در آن بیاندازید.

واقعیت: این کار باعث ورود میکرو ارگانیزم هایی از داخل سیب یا هر میوه دیگر به توتون میشود و در آن ایجاد کپک میکند که هر چند ممکن است شما کپک را با چشم غیر مسلح نبینید(از نوع کپک نان و غیره نیست) اما برای سلامتی بیشتر از دود معمولی پیپ ضرر دارد و طعم توتون را نیز خراب میکند.